Problog 4

Week 7 (25/03 – 31/03)

Het einde van de maand, dat wil zeggen: monthly tests. Omdat ik de vorige weken had lesgegeven, maakte ik ook de testen. Wat toch wel weer een uitdaging was om alles tijdig af te krijgen. Ik schreef de testen met de hand, waardoor het veel langer duurde (1.1. Een tekst schrijven in een andere taal). Op maandag kwam ik toe op school, maar de testen konden blijkbaar niet doorgaan door omstandigheden met de staat (2.2. Culturele flexibiliteit). We zouden pas woensdag starten. Last minute werd de planning dus helemaal omgegooid en stond ik voor de klas zonder voorbereidingen. De kunst is om op zo’n momenten zeer flexibel te zijn en rustig te blijven. Ik zoog in nog geen 30 seconden dus snel een lesje uit mijn duim. Flexibiliteit is een basiscompetentie als leerkracht die je zowel hier als in België zeer vaak moet gebruiken (Basiscompetentie: flexibiliteit, 4.4. Zich flexibel opstellen).

Op woensdag startten uiteindelijk de monthly tests. Tijdens de begeleiding van de testen deze week viel me al snel iets op bij Doreen. Aan de muren van de klas hangen schema’s die Oliva zelf maakt. Bijvoorbeeld de hoeveelheden, de kleuren, de lichaamsdelen, de dagen van de week, de klinkers en medeklinkers, het alfabet… De meeste kleuters maken de testen zonder naar de schema’s op de muren te kijken (waar vrijwel alle antwoorden op terug te vinden zijn…), maar Doreen deed dat wel. Doreen zit in group A van de klas, deze kinderen hebben een iets hoger niveau, althans, daar leek het niet echt op tijdens het maken van haar test. Alle vragen die ze kon terugvinden op de schema’s, waren foutloos. De vragen die echter niet terug te vinden waren op de muren, kon ze onmogelijk oplossen. Als ik haar vroeg de vorige vragen die ze reeds oploste opnieuw te maken zonder naar de muur te kijken, kon ze dat niet. Volgens mij is dit toch wel een groot probleem als een kind uit group A niet weet hoeveel bolletjes het moet tekenen bij het getal ‘3’ zonder naar de schema’s te piepen. Doreen haar testpunten zijn perfect, maar hoe het in werkelijkheid is, valt niet te vergelijken met wat op papier staat. Ik vraag me stilletjes aan af wat het nut van deze testen is bij kleuters van 3 tot 6 jaar als er niet nagegaan wordt hoe kinderen ze oplossen. Ik stelde voor aan Oliva om de schema’s van de muren te halen wanneer de volgende testen plaatsvinden. Ik ben benieuwd wat het verschil zal zijn… (Basiscompetentie: kritische ingesteldheid en 3.3).

Deze week was onmiddellijk ook het moment bij uitstek om me bezig te houden met Robin (in problog 2 kan je uitgebreid lezen wat de situatie inhoudt). Ook hij moest de testen maken, die weliswaar aangepast waren naar zijn kennen en kunnen. Ik zorgde ervoor dat de test er leuk uitzag. Robin heeft een grote bewondering voor auto’s die dan ook terug te vinden was in de oefeningen. Ik nam hem mee naar een apart lokaal waar geen afleiding was door de andere kleuters. Dat werkte echter niet. Robin weigerde het maken van de test. In plaats daarvan ging zijn aandacht naar zijn potlood. Soms lukte het om een oefening te maken, maar daarna haakte hij weer af. Volgens mij heeft Robin er geen baat bij om oefeningen op papier te maken, maar heeft hij concreet materiaal nodig om mee te werken. Dat deed ik. Ik haalde enkele blokjes erbij en getallen op kaartjes. Hij moest nu het juiste aantal blokjes bij een getal leggen. Dit lukte tot en met cijfer 3, daarna had hij geen zin meer en liep weg. Het is voor mij nog zoeken om zonder een dergelijke opleiding aan de slag te gaan met Robin. Zonder medische testen en te weten wat er precies aan de hand is, is het moeilijk om te achterhalen wat hij nodig heeft (2.3. Culturele veerkracht, 4.3. Zelfvertrouwen hebben, 4.5. Andere perspectieven onderzoeken).

Deze week gingen we samen met Adam om hout voor de projecten. Ik kon nu beginnen met de blokken voor nursery en aan het in elkaar knutselen van de poppenkast samen met Marie. Maar ook dit was weer een hele ervaring. Het is soms moeilijk te begrijpen hoe de mensen hier communiceren. Wat wij bedoelen, wordt niet altijd even goed begrepen of anders opgevat (2.7. Culturele communicatieve competenties). Ook het feit dat wij vrouwen zijn en iets willen bouwen in hout, snappen de meesten niet (2.4. Culturele ontvankelijkheid). Hier is dat mannenwerk. Maar beter worden we niet onderschat, want vrouwen kunnen dat ook ;-). Ik denk dat de taalbarrière hier zeker ook zijn parten in speelt. Niet alle inwoners begrijpen even goed het Engels. Maar, het is ons toch gelukt (1.3. Gesproken tekst in een vreemde taal kunnen begrijpen).

Het poppenkastproject begint goed op poten te staan. Samen met de leerlingen van de clubs werkten we aan de verhaallijn. Het wordt een ‘African Rapunzel’. Spannend!

Week 8 (01/04 – 07/04)

Goodbye nursery class (sad), but hello pre-one! Vorige week besloten Marie en ik samen met Adam om aan co-teaching te doen in pre-one bij teacher Beauty. Tijdens het observeren van haar lessen waren we erg onder de indruk. Beauty heeft de workshops van Train the Trainer niet gevolgd, maar daar is weinig van te merken. Ze vult haar lessen zo goed in dat Marie en ik alleen maar ons petje konden afzetten. Dit is te wijten aan het feit dat Oliva haar kennis van de workshops deelt met Beauty, maar grotendeels omdat Beauty een heel goede leerkracht is. Tijdens de morning circle worden er liedjes gezongen, de kinderen mogen vertellen wat ze gedaan hebben na school of in het weekend én… Dit is de eerste keer dat de leerlingen niet in koor ‘we are fine teacher, thank you’ antwoorden als de leerkracht vraagt hoe het met de klas gaat. Dit is in nursery class en de andere lagere klassen wel het geval. Als een leerkracht binnenkomt in een klas, vraagt hij/zij aan de leerlingen hoe het gaat. Dit gebeurt nooit individueel. De leerlingen antwoorden altijd klassikaal in koor dat alles goed gaat. Maar misschien zit daar nu net een leerling waarmee het allesbehalve goed gaat. Bij Beauty mogen kinderen zelf kiezen of ze vertellen hoe het gaat met hen. Ze speelt hier ook op in (5.3. Kennis hebben van de beroepsuitoefening in andere landen).

Beauty is heel dankbaar dat Marie en ik komen lesgeven in haar klas. Ze is een gedreven leerkracht die leergierig is en wil groeien. Toen we haar een tip gaven de boekentassen te verzamelen achteraan de klas, ging ze daar de volgende dag meteen mee aan de slag. Ze is een lieve juf, staat graag voor de klas en wat sterk opviel deze week is dat ze inspeelt op de noden van de kinderen.

Donderdag brachten we op uitnodiging van Eunice een bezoek aan Mount Meru School. Dit is een school die gespecialiseerd is in onderwijs voor dove of slechtziende kinderen. We kregen een rondleiding in de klassen en leerden enkele zinnen in gebarentaal. Hoe mijn naam eruitziet in gebarentaal, zie je hieronder. Dat is allesbehalve simpel! De leerlingen gaven ons een persoonlijk teken in gebarentaal' om ons voor te stellen. Dat wordt hier bij iedereen gedaan. Omdat ik op dat moment een Eastpackzakje aanhad, was dit mijn kenmerk.

Wat ons sterk opviel, is dat deze school gebruik maakt van enorm veel materiaal. Projectors, laptops, boeken en talloos ander didactisch materiaal kon je er terugvinden in de klaslokalen. Tijdens onze rondleiding zagen we hoe een meisje met een visuele beperking begeleid werd op een typmachine. Deze typmachine kon woorden omzetten in brailleschrift. Fantastisch om te zien hoe leerkrachten inspelen op verschillende beperkingen. En plots ging de schoolbel… Er was speeltijd op deze school! Iets wat in onze scholen niet gekend is door de tijdsdruk. De kinderen van het buitengewoon onderwijs en het regulier onderwijs speelden samen op de speelplaats. Met het M-decreet die eraan komt wil België hetzelfde bekomen (5.1. Zijn vakgebied in een internationale context kunnen plaatsen). Kinderen van het buitengewoon onderwijs integreren in de gewone klassen. Persoonlijk sta ik niet achter het idee van het M-decreet, maar hier was het systeem goed uitgewerkt (3.2. Een eigen mening vormen over maatschappelijke of internationale onderwerpen). Je zag duidelijk hoe de kinderen van beide afdelingen samenspeelden. Ongeacht of je nu een beperking had of niet. Want wie enkel oog heeft voor de beperking, wie is er dan beperkt? Eentje om eventjes over na te denken...